Afscheid nemen bestaat niet,,,

Dit keer begin ik maar eens met een beetje dramatische titel... want deze weken staan in het teken van 'Het Afscheid' Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik daar niet goed in ben, dus hoe lossen we dat op? hieronder het 3 stappen plan: afscheid nemen voor doetjes door H. Wolf-Buursink
1. plak een lach op je gezicht
2. zeg tegen iedereen (met een iets te hoge stem) nee hoor het gaat goed!
3. negeer de knoop in je maag

Bovenstaand werkt heel goed tot iemand de arm on je heen slaat en zegt: moeilijk he, dan komen de tranen, die je dan natuurlijk dapper weg slikt tot je alleen in de auto zit... Tot afgelopen zondag ging het eigenlijk echt wel goed, maar toen kwamen de toch wel persoonlijke cadeaus: een fotocollage met alleen maar fotos waarop wij en vrienden lachend staan, zelfgemaakt schilderij, zelfgemaakt kussen met de skyline van Frankfurt (was ik maar zo creatief!) boekjes over vakantie in Nederland (leuk!) placemats met persoonlijke boodschappen etc. etc.

Vandaag de laatste dag Nederlandse les voor Dirk, jemig dat kwam ook wel even aan en kon ik de tranen niet zo snel terugdringen ...

A.s vrijdag komt de verhuiswagen (jipie! eindelijk! ik verheug me erop) en dan blijven we nog een weekje bivakkeren. Vandaag de pannen en het servies ingepakt, dus voor vanavond maar weer borden geleend van de buren (ben niet zo handig met inpakken hahaha) en koken in een paar oude pannen, en de laatste boontjes uit de diepvries soldaat gemaakt. Het leek wel een beetje kamperen in eigen huis, ook omdat het weer zo lekker is en weer buiten konden eten (dit om ff de nederlanders in nederland jaloers te maken ;-)

Om eerlijk te zijn was ik rond 19.00 uur met deze blog begonnen en nu is het 22:46 uur, nee joh ik heb niet zo lang lopen denken over wat ik zou schrijven maar er moest wat gezocht worden dat al ingepakt was, handig hihih.

zo wat gaan we nog doen de komende week, opruimen, inpakken, denken over welke kleren mee naar NL moeten en welke nog eerst in de opslag kunnen. Nadat ik de weersberichten vandaag zag denk ik dat ik toch maar regenjassen en zuidwesters inpak haha, vandag was het hier weer heerlijk weer! Zaterdagavond uit eten met vrienden, zondag een beetje rondhangen en mensen lastig vallen, zondagavond rijd ik naar NL omdat ze met de badkamer gaan beginnen, dinsdag weer terug want dan heeft Bram 'savonds een toneelvoorstelling op school. dan nog 2,5 dag Friedrichsdorf, vrijdag is het gedaan, om 11:45 uur haal ik de jongens van school en is het Aufwiedersehen, misschien moet ik al die pakjes papieren zakdoekjes die ik bij het opruimen gevonden heb maar in de auto gooien ;-)

Wie oh wie wacht me op in NL? want zoals Dirk al treffend tegen zijn juf had gezegd: I'm scared and i'm excited...

Liefs...

autoperikkelen

Soms denk ik wel eens zal je 'ongeluk' op je afroepen? Op weg naar NL les hadden de dames R. Jongeman W. en ik als chauffeur zijnde een geanimeerd gesprek over ongelukken, brand en dode mensen, kortom gezelligheid alom in mijn Franse Voiture... Ik zal hier de gesprekken niet publiceren maar laat ik het zo zeggen: al het wel een wee van de familie R. en de familie S. van de afgelopen jaren is mij nu wel bekend ;-)

Nadat ik de dames en heer afgezet had bij de FIS terug naar huis want zoals gewoonlijk druk, druk, druk. Bijna Bad Homburg uit sta ik keurig te wachten achter een dame die links af wil slaan, ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel (ff de haren checken) zie ik een rode VW Golf op mij afkomen en ik denk, dat gaat niet goed!!! En ja hoor kedeng hij zat er achterop. Schrikken natuurlijk, trillende benen, tranen in de ogen  etc. Alledrie de parkeerplaats op gereden en de schade bekeken. De dame waar ik tegenaan geduwd ben had weinig schade, en jemig wat was die relaxed. Niks schelden, niks mopperen gewoon iets van tsja kan gebeuren en het is maar een auto. De jongeman die mij aangereden heeft stond bleekjes de schade te bekijken van zijn vriendin's auto (!) maar was ook relaxed. Natuurlijk regende het pijpenstelen (om het dramatische effect te vergroten) dus maar in mijn auto gaan zitten, gegevens uitgewisseld en het werd zowaar nog gezellig, alleen de kaffee mit küchen ontbrak nog.

Gelukkig hebben wij alledrie niets, en is mijn auto intussen bij Heinz in de reparatie. Mijn complimenten trouwens voor de verzekeraar van de andere partij, wat een superservice! Nu rij ik dus in een andere Franse Voiture (Renault) met schakelbak (zoals al gemeld op FB) en het meest ingewikkelde deur-op-slot-doen systeem van de wereld. Ik heb een half uur bij de REWE gestaan om het portier af te sluiten (wederom in de regen). Dan was het voorportier op slot en het achterportier niet, dan het achterportier op slot maar de achterklep niet. En je kunt ook niet denken laat maar wat in Köppern stelen ze niet want het is een een auto die zonder sleutel rijd, dus knoppie indrukken en starten maar. Wat is er mis met een lekkere sleutel die je om moet draaien? Vanmiddag moet Dirk naar golfles, de auto's daar zijn duurder en groter dan deze Scenic dus mocht ik weer de deur niet op slot krijgen gok ik er maar op :-)

Nu staat hij trouwens wel afgesloten hier voor de deur, hoe ik dat gedaan heb? Geen idee... en dat stoort mij want ik wil altijd weten hoe iets werkt. Heb dus het instructieboekje gelezen (hahaha wat anders dan de Bunte of de Gala) en ben geen steek verder. Misschien moet ik maar ff langs een vriendin rijden met de zelfde auto en deur-dicht-doen les vragen ofzo...

Wat doe ik graag?

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik graag praat, kletst en ouweneel. Is het niet over de kinderen (ja ook ik schep graag op over die kornuiten van mij) dan wel over mijn gebrek aan kennis van huishoudelijke taken. Natuurlijk komt ook het dagelijkse nieuws aan de beurt non-info, de krediet-crisis, de buren, de chef, de zeurkonten in de supermarkt, de situatie in Sirie (ik wil ook een beetje intelligent overkomen) Art Rooijakker etc etc. Aangezien ik dageljks FB volklets maar daar te weinig ruimte heb om mijn 'gedachtegoed' (is wel een leuke op een dag als vandaag)rond te strooien ga ik ook maar aan het bloggen. Wie mijn geklets wil niet wil horen... Gewoon niet lezen. Ik lees graag de blog van Petra, een FB-bekende in Amerika. als ik haar blogs lees heb ik het gevoel dat ik met haar meeloop op de rondleidingen die ze geeft en alle restaurants waar ze eet mag ik graag opzoeken op het internet. Gewoon voor het geval ik ooit eens dringend wat moet eten in Washington. Het wordt dus geen blog vol met filosofische vraagstukken, daarvoor moet je bij Bram zijn. Maar gewoon een kletspraatje dat ik ook met je zou houden over de tuinheg. Dit herinnert er mij trouwens aan dat ikmij eigen website weer moet updaten heeeeeelp ik kom al tijd te kort en dan ga ik ook nog bloggen. Oh ja voor diegene die mij toch niet zo goed kent, ik spring erg van hak op de tak. Wat mij weer doet denken aan boeken van Rien Poortvliet (dat boek heette toch van de hak op de tak pffff ik hou op klets weer uit mijn nek :) oh ja voor ik het vergeet: mijn excuses voor alle ticvauten...